معنی منجی و رهاننده

نجات‌بخش

خلاص کننده، منجی، آزادی، بخشنده

رهاننده ‎ رها گاه، پشته (اسم) مکان نجات جای رهایی، زمین مرتفع. (اسم) نجات دهنده رها کننده.

رهاننده. [رَ ن َن ْ دَ / دِ] (نف) نجات دهنده. خلاص کننده. (فرهنگ فارسی معین). ناجی. مخلص. مجیر. منجی. (یادداشت مؤلف). آزادی بخشنده. آزادکننده:
رهاننده ٔ ماست از اژدها
نه کشتن بودرنج او را بها.
فردوسی.
ستایش گرفت آفریننده را
رهاننده از بند تن بنده را.
نظامی.
رساننده ٔ ما به خرم بهشت
رهاننده از دوزخ تنگ زشت.
نظامی.
چو در طاس لغزنده افتاد مور
رهاننده را چاره باید نه زور.
سعدی (بوستان).
راستی پیشه گیر ایمن باش
کاو رهاننده ٔ تو بس باشد.
سعدی.

منجی. [م ُ] (ع ص) رهاننده. (یادداشت مرحوم دهخدا) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). نجات دهنده. رهاکننده. رستگاری دهنده. نجات بخش. رهایی بخش. رهایی دهنده. مقابل مهلک. (یادداشت مرحوم دهخدا): پس شاه... گفت اگرچه «یهه » ندیمی قدیم و منادمی ملازم و مناجیی منجی و کافی به همه ٔخیرات مکافی باشد... (مرزبان نامه چ قزوینی ص 291).

منجی. [م َ جا] (ع اِ) رجوع به منجا شود.

منجی. [م ِ جا] (ع اِ) هر چیز که بدان استنجا می کنند از سنگ و کلوخ و جز آن. (ناظم الاطباء).

اسم رهاننده، رهایی‌بخش، ناجی، نجات‌بخش، نجات‌دهنده

کسی که دیگری را از قیدوبند و گرفتاری نجات می‌دهد، رهاکننده، نجات‌دهنده،

نجات‌دهنده، رهایی‌دهنده،

(رَ نَ دِ) (ص فا.) نجات دهنده، خلاص کننده.

(مُ جا) [ع.] (اِ.) پناه، جای نجات.

(مُ) [ع.] (اِفا.) نجات دهنده، رهایی - دهنده.

مَنجی، محل نجات، امان و نجات (جمع: مَناجِی)،

مُنجِی، (اسم فاعل از اَنجی، یُنجِی، اِنجاء) نجات دهنده، خلاص کننده، رها کننده،

424